Geçmişte veya gelecekte yaşamak, yaşadığımız anı ıskalamak, birçoğumuzun yaptığı bir hatadır. Güzel bir manzara karşısında otururken mutlu oluruz. Ama bu manzaraya bakarken, ertesi gün olacakları veya geçen hafta olanları düşünürsek mutluluk kaybolur.

Kimi zaman etrafımızda ve içimizde olup biteni değil, zihnimizde oluşturduğumuz yargılarla hareket ederiz. Analiz eder, yorumlamaya çalışırız. Gözümüzle değil, duygu ve düşüncelerimizle bakarız. Bu yoğun anlamlandırma çabası, aslında olan biteni hissetmememize yol açar.

Bu ve benzeri durumlar farkında olmamanın bir göstergesidir.

Peki nedir farkındalık?

Farkındalık: Yargısız bir şekilde şimdiki ana odaklanabilmek amacıyla,
dikkatimizi toplayabilmektir

Yaşam anda yaşanır, şimdiki anda. Ancak, şimdiki anda psikolojik olarak varolmak oldukça zordur. Sıklıkla geçmişte (anılarda) ya da gelecekte (beklentilerde) yaşarız ve an’ımızı  onlar hakkındaki değerlendirmelerimizle bulutlandırır, karmaşıklaştırırız.
En temel haliyle, farkındalık şimdiki zamandır, yaşanılan zaman, somut zaman.
“Şu anda ne yaşıyorum” sorusunu kaç kişi sorabiliyor?
Yada bu soruya kaç kişi nesnel bir tavırla yanıt verebiliyor?
Bu soruları yanıtlamak için, kendi düşüncelerini, duygularını ve bedenini gözlemlenmesi yoluyla elde edilen zihinsel bir durum olarak tarif edilebilir farkındalık.

Farkındalıkta dikkat, yargısız bir şekilde kendine odaklanmalıdır.

Farkındalıkta, düşünce ve duygular, reddedilmemekte, yargılanmamakta, bastırılmaya ya da onlardan kaçınılmaya çalışılmamaktadır. Olumlu ya da olumsuz bütün anlık yaşantılar kabullenilmekte ve serbest bırakılmaktadır. Böylece endişe, üzüntü, kaygı, öfke gibi olumsuz yaşantılara karşı tolerans kapasitesi de artmaktadır.

Farkındalık; felsefi ve psikolojik bir psikoterapi yöntemi olarak da kullanılmaktadır.

Özellikle çıkış noktası kişinin kendisini yaşarken, bizzatihi yaşamın içinde, an’ı ertelemeden kalmasıdır.