Yalnız yaşayan bazı arkadaşlarımız bu karantina günlerinden oldukça sıkıldılar.
Gerçeği söylemek gerekirse ben de sıkılmaya başladım. Hani şöyle bir başıma dışarı çıkıp, maskeli de olsa bir lokantada yemek yemeyi, bir pastane de pasta yemeyi çok özledim amma. Yasak. Çıkmam yasak. Çıkmamız yassak hemşerim. Gelecek günlerde, aylarda sağlıklı yaşamak istiyorsak bu zor ve sıkıntılı günler de sabrederek yeni bir hayata başlayacağız.
Bayramdan sonra yine bir arada olacağız ama öyle sarılmak, kol kola gitmek yok. Ağzımızda maskemiz, elimizde eldivenimiz, bir buçuk metrelik sosyal mesafeye dikkat ederek yürüyeceğiz. Ne Arif tehdit edecek beni, ne Mehmet laf çarpacak. Evden çıkıp yavaş yavaş Cevizyokuşu’na doğru yürüyeceğim. Sonra… Sonrası yok işte. Yürüyelim Arkadaşlar. Güneş Ufuktan Şimdi Doğar.
