Bir an daldım derin düşünceye
İçimi sardı , tatlı bir heyecan
Hayalimi saldım gündüze,
geceye Sonsuza yol aldım oradan
Ebede uzanan, ufkumda bana,
Bir akrep oldu, bir yelkovan
Hayat olup kattı, canıma can.
Filim gibi aktı ve geçti zaman
Denizlerde dalga dalga kabardı
Sırla doldu . sanki, bahr-ı umman.
Gençliğim servet, önümüz tozduman
Gelecek aydınlık, gelecek ümit
Zamanla yarıştım o zaman
Bana hayat pınarı oldu Kırıkhan .
Zavallı, miskin ve de gariban
Bir köy çocuğuydu, şu satırı yazan
Kırıkhan’da büyüdü, Kırıkhan’da okudu .
İlim ehli, ruh mimarı biricik hocasından
Öğrendi hayatı, ilim kaptı ondan .
Adı Sertti. Lakin pamuk gibi yumuşaktı
Binlerce gence kucak açtı, ışık yaktı
Derya idi, hazineydi, gönüllerde sultandı
Nazik ruhum şuan hasretiyle yandı.
Kırıkhan’a renk kattı o “aziz” adam
Hizmetini rabbim bilir, anlatamam.
Arıyoruz onu. Daha çok arayacağız
Onlar gibisini zor bulacağız .
Bizce bir veliydi , Hakkın nazarında
Şimdi fatiha bekliyor nurlu mezarında
Onun için Kırıkhan’a ben de sevdalandım
Onun hatırına bu şehirde kaldım
Güzel Kırıkhan, bana hayat pınarı
Sundu, çatlayan, dudaklarıma,
Şirin, berrak, soğuk suları …
Hayat buldum, o tatlı sularla.
Genç hissettim kendimi, hatıralarla…
