Bu yıl öğretmenler gününde
Evimde mahpus kaldım
Canım, ciğerim her şeyim olan
Sevgili dostlardan uzaktaydım
Gözleri çıra gibi yanan
İlim deryasına dalan
Gönüllerde dalgalanan
Öğrencilerim yoktu yanımda
Fakat onlar yüreğimden bir parçaydı
Nağme nağme hasret türküsünü çaldım
Ayşeyi , esrayı, kübrayı,
Tatlı dilli emineyi, fatmayı
Unutmadım bir bir hatırladım
Kuş olup gönül dağında uçan
Sevda tarlasında çiçek gibi açan
Güller gibi kokucuklar saçan
Kır çiçeğiydi onlar Lale gibi sallanıyordu
Ağaç gibi dallanıyordu Nakış nakış pullanıyordu
Kalplerde açan bu gönül çiçekleri
Mor menekşeler efsunluyordu
Ötelere uzanan gerçekleri
Zengin kültürümüz, köklü tarihimiz
Engin örfümüz, kibar dilimiz
Şu soylu gençlere emanetti
Kalpleri vatan için atıyordu
Yürekler iman için çarpıyordu
Geçmişin anlı şanlı günlerini
Geleceğe umut diye taşıyordu
Siz gençlerden bir an için uzak kaldım
Yer ettiniz kalbimin en sıcak köşesinde
Sizleri düşünmekten zevk aldım
Payı vardır öğretmenin, sizlerin neşesinde
Vefalı gençleri her an başımda taşıyorum
Sizleri bağrıma basıyor, sevginizle yaşıyorum
